-ΜΑΧΗΤΙΚΕς ΕΣΤΙΕς ΑΝΤΙΣΤΑΣΗς ΚΑΙ ΣΤΙς ΓΕΙΤΟΝΙΕς…

Του Θανάση Τσιόγκα

«…Αυτή είναι η κατάσταση και έτσι έχει η ωμή πραγματικότητα για την οποία δεν μιλάνε μέσα από τα ακριβοπληρωμένα ιλουστρασιόν φυλλάδια της αυτοπροβολής οι καθεστωτικοί υποψήφιοι σωτήρες των κομμάτων της εξουσίας που ξαφνικά από πράσινοι και μπλε  μετατράπηκαν σε «άχρωμους και άοσμους» για να πετάξουν και πάλι την προβιά της υποκρισίας το βράδυ των εκλογών όταν θα  βάφουν  το χάρτη δίνοντας τα διαπιστευτήρια στα υψηλά αφεντικά τους που με τη σειρά τους θα χειριστούν τα εκλογικά αποτελέσματα για να επανασφραγίσουν την κυρίαρχη πολιτική στις διάφορες εκδοχές της.     

Ας μην επιτρέψουμε να μας μεταχειριστούν και πάλι σαν πρόβατα. Ας  μην γίνουμε τροφή στα σχέδιά τους. Ας μην τους αφήσουμε να τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους «εις υγείαν των κορόιδων». Μπορούμε και πρέπει να τους κάνουμε να ανησυχήσουν! Με τους αγώνες και την ενεργή παρουσία μας εκεί που πραγματικά μας φοβούνται : στους δρόμους! ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΕ. Αυτοί χρωστάνε τον κλεμμένο ιδρώτα και τα κλεμμένα όνειρα του κόσμου της εργασίας….» 

ΜΑΧΗΤΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ…

Στο προεκλογικό πανηγυράκι που έστησαν οι μηχανισμοί των κομμάτων της εξουσίας, με  κομπάρσους κι όσα θλιβερά αουτσάιντερ ονειρεύονται τη θέση του χαλίφη, υπάρχει και ο άλλος δρόμος. Αυτός που δεν εφάπτεται στο κυρίαρχο σκηνικό αλλά που συνειδητά ξεφεύγει οριοθετώντας μια άλλη αντίληψη. Γιατί άλλη αντίληψη, άλλη στάση και άλλος δρόμος είναι να παλεύεις δίπλα και μαζί με τον εργαζόμενο ή άνεργο συμπολίτη για να οικοδομηθούν μαχητικές εστίες αντίστασης κόντρα στη λυσσαλέα επίθεση που έχει εξαπολύσει το σύστημα της εκμετάλλευσης απέναντι στα λαϊκά στρώματα και τα νέα παιδιά. Η μαύρη συμμαχία [ΔΝΤ, ΕΕ, Κυβέρνησης, αστικής αντι(συν)πολίτευσης, μαζί με πάσης φύσης δεκανίκια] προωθεί σήμερα την πολιτική της φτώχειας, της καταπίεσης και του εξευτελισμού, μαζί και την περιθωριοποίηση του λαού, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα  ταξικά συμφέροντα μιας κλίκας εκμεταλλευτών που πλουτίζουν όλο και περισσότερο. Την ίδια ώρα που οι μισθωτοί και οι μικροεπαγγελματίες μετράνε τις περικοπές και από αυτές ακόμα τις πενταροδεκάρες της καθημερινής ανέχειας, που η νεολαία ματώνει στον εφιάλτη της ανεργίας ή πληγώνει τα όνειρά της στην «παρτ ταιμ» εργασία για ψίχουλα, που οι συνταξιούχοι γονείς μας μετά από δεκαετίες σκληρής εργασίας αντί να ανασάνουν λίγο, ταπεινώνονται ακόμη περισσότερο από το κράτος που αφού τους έκλεψε τα καλύτερά τους χρόνια τους στερεί τώρα βασικές προϋποθέσεις προς το ζην. Και όλα αυτά μέσα στις αποξενωμένες πόλεις-κλουβιά στις οποίες θερίζει ο καρκίνος, αλλά που ακόμη περισσότερο τις τσιμεντοποιούν, κλέβοντας και τους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους, από τους πολίτες και τα παιδιά, έτσι για να μην αφήσουν ούτε χαραμάδα που να μην διεισδύσει το κέρδος. 

Αυτή είναι η κατάσταση και έτσι έχει η ωμή πραγματικότητα για την οποία δεν μιλάνε μέσα από τα ακριβοπληρωμένα ιλουστρασιόν φυλλάδια της αυτοπροβολής οι καθεστωτικοί υποψήφιοι σωτήρες των κομμάτων της εξουσίας που ξαφνικά από πράσινοι και μπλε  μετατράπηκαν σε «άχρωμους και άοσμους» για να πετάξουν και πάλι την προβιά της υποκρισίας το βράδυ των εκλογών όταν θα  βάφουν  το χάρτη δίνοντας τα διαπιστευτήρια στα υψηλά αφεντικά τους που με τη σειρά τους θα χειριστούν τα εκλογικά αποτελέσματα για να επανασφραγίσουν την κυρίαρχη πολιτική στις διάφορες εκδοχές της.     

Ας μην επιτρέψουμε να μας μεταχειριστούν και πάλι σαν πρόβατα. Ας  μην γίνουμε τροφή στα σχέδιά τους. Ας μην τους αφήσουμε να τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους «εις υγείαν των κορόιδων». Μπορούμε και πρέπει να τους κάνουμε να ανησυχήσουν! Με τους αγώνες και την ενεργή παρουσία μας εκεί που πραγματικά μας φοβούνται : στους δρόμους! ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΕ. Αυτοί χρωστάνε τον κλεμμένο ιδρώτα και τα κλεμμένα όνειρα του κόσμου της εργασίας. 

 Όσο για τους  Δήμους, η άποψή μου είναι πως δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν όργανα λαϊκής εξουσίας μέσα στο καθεστώς της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Η Δημοτική Εξουσία με τη σημερινή μορφή της δεν είναι παρά ο ιμάντας μεταβίβασης των αποφάσεων της κεντρικής πολιτικής και σε τοπικό επίπεδο. Μετά τις εκλογές ο «Καλλικράτης» θα πετάξει το φαντεζί ονοματάκι του και θα αναλάβει τον επίσημο ρόλο του που θα είναι αυτός του σύγχρονου κοτζαμπάση-φορομπήχτη. Το «μακρύ χέρι» της κεντρικής εξουσίας που εμείς δεν ζητάμε να το διαχειριστούμε όπως ζητούν οι υπόλοιποι,  αλλά να «το κοντύνουμε» όταν θα ακουμπά τα δικαιώματά μας. Και για να το κοντύνουμε θα πρέπει να είμαστε δυνατοί και συγκροτημένοι. Φυσικά οι εκλογές δεν είναι ικανές να επιφέρουν την ανατροπή, γιατί αν αυτό μπορούσε να συμβεί θα τις κήρυτταν παράνομες. Τα κινήματα και οι αγώνες φέρνουν τις αλλαγές και όχι οι κάλπες. Κατά τη γνώμη μου, η εκλογική παρέμβαση –όποτε κι αν αυτή κρίνεται σκόπιμη- οφείλει να εντάσσεται σε μία μόνο αναγκαιότητα : στο να χρησιμεύσει σαν  ένα εργαλείο για  να ακουστεί πλατύτερα η συλλογική αγωνιστική φωνή μας και με αφορμή να συνευρεθεί, να συζητήσει και να εκφραστεί και ένας ευρύτερος κόσμος με ζητούμενο, την επαύριο, να παλεύουμε περισσότεροι και με πιο ενωτικούς όρους. Μέχρι εκεί, πιστεύω, ότι μπορούν να προσφέρουν οι εκλογές και τίποτε παραπάνω.

Είμαστε αισιόδοξοι γιατί το «ρυάκι» είναι διακριτό. Θα συνεχίσουμε ώστε πολλά μαζί ρυάκια να κάνουν «το ποτάμι» που ονειρευόμαστε. Ας απευθυνθούμε όσο πιο μαζικά γίνεται. Άλλωστε εμείς δεν ξεχωρίζουμε τον εργαζόμενο λαό, δεν τον συγχέουμε με τους κομματικούς μηχανισμούς μιας ισχνής βολεμένης μειοψηφίας. Η συντροφική αλληλεγγύη ανάμεσα στο λαό είναι το πρώτο και πιο πολύτιμο όπλο μας στις μάχες που έρχονται. Κανείς δεν πρέπει να νιώθει ή να είναι μόνος. Σε γενικότερα αλλά και τοπικά ζητήματα. Στις γειτονιές και όχι μόνο θα πρέπει να  κάνει και πάλι την εμφάνισή του «το άνθος του κακού» (για το σύστημα) ή «το λουλούδι της αντίστασης» (για το λαό). Τόσα χρόνια μας κλέβουν τη ζωή και μας «αρρωσταίνουν» γιατί ο κόσμος, για διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης, δεν έχει αναπτύξει τα ανάλογα «αντισώματα».

Ο «Άλλος Δρόμος» δεν ζητά… ψήφο υπό εξουσιοδότηση. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, θα ήταν αντίθετο στη νοοτροπία και  τη λογική που διέπει το σχήμα μας που με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες συγκροτήθηκε «από τα κάτω» και προχωρά. Ο «Άλλος Δρόμος» μας προ(σ)καλεί να τον βαδίσουμε όλοι μαζί. Αντάμα, να πολεμήσουμε για τη ζωή μας. Ίσως καθένας και με τις διαφορετικές επιμέρους απόψεις του, αλλά με κοινή δράση και συντροφικότητα απέναντι στα σοβαρά προβλήματα. Το μονοπάτι το ανιχνεύσαμε, ας ανοίξουμε διάπλατα και το δρόμο.

Τσιόγκας Θανάσης

Υποψήφιος δημ. σύμβουλος στο Γαλάτσι με την δημοτική  κίνηση «ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ». Για μια κοινωνία αλληλεγγύης και συμμετ

  

 

Advertisement