ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ για ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΜΙΑΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟ ΓΑΛΑΤΣΙ
«ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ»
Γαλάτσι 15-5-2011
Των : Φραγκίσκου Σοφία,Χήτας Λάμπρος
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,
Βρισκόμαστε σε μια εντελώς νέα κατάσταση από την άποψη της έντασης της επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση εναντία στον εργαζόμενο κόσμο.
Η διεθνής οικονομική κρίση φαίνεται να έχει δομικό χαρακτήρα και πολύ μεγάλο βάθος. Ο φιλελευθερισμός του Ρίγκαν και της Θάτσερ που σαν κύμα κάλυψαν όλο τον πλανήτη τα τελευταία 30 χρόνια, δεν κατάφερε να οδηγήσει τον καπιταλισμό σε μια οριστική τροχιά ανάπτυξης. Αντίθετα ακόμη και «χωρίς αντίπαλο» ο καπιταλισμός γέννησε κοινωνική απαξίωση ολόκληρων χωρών, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, οικονομικές φούσκες και τεράστια οικολογική καταστροφή.
Στον αντίποδα αυτής της τεράστιας αποτυχίας του καπιταλισμού και ακριβώς μέσα την φάση της γενίκευσης τη κρίσης του, οι δυνάμεις του κεφαλαίου σε διεθνή κλίμακα επιτίθενται συντονισμένα με μεγαλύτερη ακόμη μανία στους λαούς με το πρόταγμα πως η συνταγή για το ξεπέρασμα της κρίσης είναι «ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ». Όμως αυτή η λογική δεν μπορεί όχι μόνο να οδηγήσει σε ξεπέρασμα της Κρίσης αλλά αντίθετα την βαθαίνει και την απλώνει ακόμη περισσότερο και καταργεί κάθε διαθέσιμο μέσο για την αντιμετώπισης της.
Η λογική του ότι χρειάζεται ακόμη περισσότερο φιλελευθερισμός είναι αποτέλεσμα της κρίσης και όχι μηχανισμός για την αντιμετώπιση της. Είναι η πυρπόληση της κατεκτημένης πόλης και όχι στρατηγική για την υπεράσπιση της.
Αυτό είναι ακόμη περισσότερο εμφανές στις χώρες της ευρωζώνης όπου η συνταγή του «Ακόμη περισσότερος φιλελευθερισμός» μετατρέπετε σε μια γιγάντια κρίση του ΕΥΡΩ και όπου η πολιτική των σταθερών ισοτιμιών μεταξύ χωρών διαφορετικής παραγωγικότητας οδηγεί σε τεράστια δημοσιονομική κρίση όλες τι χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
Αυτή η διεθνής δομική καπιταλιστική κρίση ενσωματώνεται στην ελληνική κοινωνία ως κρίση Χρέους και ως Κρίση του ελληνικού αναπτυξιακού μοντέλου και ως Κρίση του πολιτικού συστήματος.
Αυτή η πολιτική συγκυρία διαμορφώνει τις συνθήκες και για άνευ προηγούμενου επίθεση των εθνικών και υπερεθνικών καπιταλιστικών κέντρων στα εισοδήματα και τα δημοκρατικά δικαιώματα της νεολαίας και των εργαζομένων.
Η διεθνώς επικρατούσα συνταγή της ανάγκης για ακόμη περισσότερο φιλελευθερισμό, της παραχώρησης στην αγορά κάθε δημόσιου αγαθού, η εσωτερική υποτίμηση της αξίας της εργασίας σε πρωτοφανή επίπεδα, ως προϋπόθεση για την διατήρηση της αξίας των τραπεζικών κεφαλαίων και των ακινήτων, μεταφράζετε στην πολιτική του μνημονίου και της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας στο ΔΝΤ και την ΕΕ.
Μετά από ένα χρόνο ισχύος αυτή της πολιτικής τα αποτελέσματα είναι τραγικά.
– Τεράστια αύξηση της ανεργίας και αύξηση των πτωχεύσεων μικρών επιχειρήσεων.
– Μείωση 30% της αξίας της εργατικής δύναμης.
– Εξάντληση των αποθεματικών των νοικοκυριών και βαθιά υπερχρέωση τους.
– Γιγαντοποίηση του δημόσιου χρέους.
– Υποθήκευση όλης της δημόσιας περιουσίας και επιτάχυνση της παραγωγικής αποδιάρθρωσης της χώρας
– Εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και ενεργητική συμμετοχή και έκθεση της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σχεδιασμούς.
Είναι σαφές πως το υπάρχων πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να δημιουργήσει αντιστάσεις σε αυτή την επίθεση. Αντίθετα αυτό αποτελεί μοχλό μεταβίβασης και αύξησης της πίεσης της κρίσης προς τα λαϊκά εισοδήματα και ελευθερίες.
Στον πυρήνα αυτής της πολίτικης κρίσης βρίσκεται και η Αριστερά σε όλες της τις εκδοχές που δεν μπορεί να δώσει πολιτική διέξοδο στο λαό.
– είτε στην εκδοχή της φιλοευρωπαϊκής πρότασης και της κοινωνικά ήπιας κυβερνητικής εφεδρείας.
– είτε στην εκδοχή των κομματικοποιημένων κινημάτων και της υπερβατικής υπεραριστερής μελλοντολογίας που τελικά οδηγεί σε κοινωνική υποχώρηση και συντηρητισμό.
– είτε στην εκδοχή του επαναστατικού βερμπαλισμού, της αυτοαναφορικότητας και της μεταφυσικής αντίληψης του λαϊκών αγώνων όπου τα ζητούμενα τίθενται ως προϋποθέσεις.
Συνεπώς σε αυτήν την συγκυρία είναι αναγκαίος ένας άλλος δρόμος. Ένας δρόμος που να υπερβαίνει το σημερινό πολιτικό σύστημα και το αριστερό του άκρο. Αυτός ο δρόμος δεν είναι άλλος από το να πάρει ο λαός το μέλλον του στα χέρια του.
– να αντισταθεί και να ανατρέψει την κυβέρνηση της ΤΡΟΙΚΑΣ
– να αντισταθεί και να ανατρέψει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που είναι υπεύθυνο και που επιθυμεί να διαχειριστεί την σημερινή κρίση.
– να απαιτήσει και να πετύχει την διαγραφή του χρέους ως προϋπόθεση για την υπεράσπιση του λαϊκού εισοδήματος και των δημόσιων αγαθών
Ειδικότερα θεωρούμε πως τα ζήτημα του χρέους είναι τεράστιας σημασίας.
Το χρέος αυτό είναι γιγάντιο και δεν είναι δυνατό να αποπληρωθεί από τον ελληνικό λαό. Οι πιστωτές απαιτούνε μέσω του χρέους την υποδήλωση του λαού και όχι κάθ’ αυτή την αποπληρωμή του, εφόσον αυτό είναι μη βιώσιμο και τοκογλυφικό. Η εφαρμογή των μέτρων που παραγγέλλουν οι πιστωτές αυξάνουν και δεν μειώνουν το χρέος
Το Χρέος αυτό είναι παράνομο και απεχθές. Έχει συναφθεί από μια εθνική ΕΛΙΤ και για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου και σε πλήρη αντιπαράθεση με τα λαϊκά συμφέροντα. Έχει συναφθεί με τρόπο παράνομο σε άγνοια του λαού αλλά εις γνώση όμως των πιστωτών τοκογλύφων.
Ο λαός έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του, τον τόπο του, την δημόσια περιουσία του, την εθνική του κυριαρχία. Η άρνηση πληρωμής του χρέους είναι πράξη νόμιμη και δίκαιη. Η φορολόγηση και η αποπτώχευση του λαού προκειμένου στην πληρωμή αυτού του χρέους είναι πράξη παράνομη και άδικη.
Απαιτείται ένα πολιτικό και κοινωνικό κίνημα αντίστασης που να προχωράει και να κάνει πράξη το αίτημα
«ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ»
Είναι αναγκαίο ένα τέτοιο κίνημα να συγκροτηθεί με όρους λαϊκής συμμετοχής και άμεσης δημοκρατίας σε επίπεδο πόλης και γειτονίας, εκεί όπου συγκεντρώνονται οι εργατικοί πληθυσμοί και εκεί όπου επιχειρείται η κατάργηση και η εμπορευματοποίηση όλων των στοιχειωδών ανθρώπινων αλλά και δημόσιων αγαθών.
Είναι αναγκαίο σε αυτό το επίπεδο να καταγραφούνε πολιτικές «υπερβάσεις» με την πρωτοβουλία και την πρωτοπορία των απλών καθηρημένων αριστερών εργαζόμενων διανοουμένων ανθρώπων που συνειδητοποιούν το συνολικό πολιτικό αδιέξοδο της πολιτικής του μνημονίου αλλά και των αντιστάσεων που τελικά δεν μπορούν να διαμορφώσουν οι ιστορικές μορφές συγκρότησης της αριστεράς στον τόπο μας.
Είναι αναγκαίο σε αυτό το πολιτικοκοινωνικό επίπεδο αντίστασης, να δοκιμαστούν πρακτικές αλληλεγγύης του λαού απέναντι σε μια επίθεση όπου η πραχτική «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» αποτελεί άμεσο αντανακλαστικό και αυθόρμητη πρακτική αυτοπροστασίας και επιβίωσης του εργαζόμενου λαού.
Είναι αναγκαίο σε μια εποχή όπου ο αγώνας για την υπεράσπιση της σφαίρας των δημόσιων και των στοιχειωδών ανθρώπινων αγαθών ,
– κατοικία & ηλεκτρισμός
– ελάχιστο εισόδημα & εργασία
– δημοκρατικά δικαιώματα,
– υγεία,
– παιδεία,
– ενημέρωση,
– μετακίνηση
– φυσικό περιβάλλον.
αποκτούν τελείως καινούργιο και ζωτικά αναγκαίο περιεχόμενο, και όπου η καθημερινή πρακτική αυτοπροστασίας και επιβίωσης μετασχηματίζεται ταυτόχρονα και σε κεντρικής πολιτικής σημασίας αίτημα και «ανατρεπτική πράξη», να συγκροτηθούν κοινωνικοπολιτικά κινήματα που να απαντούν σε αυτό ακριβώς το νέο περιεχόμενο.
Το κράτος και το σύστημα δεν μπορούν αν εγγυηθούν για κανέναν από εμάς τα στοιχειώδη δικαιώματα και αναγκαίες προϋποθέσεις της ζωής και η αριστερά μέσα στις ιστορικά διαμορφωμένες μορφές συγκρότησης της, δεν μπορεί να αντιστρέψει αυτήν την κατάσταση. Μονάχα το οργανωμένο μαζικό λαϊκό κίνημα και η αλληλεγγύη μπορούν να υπερασπιστούν και να διευρύνουν αυτά τα στοιχειώδη δικαιώματα και να αλλάξουν την πολιτική προοπτική της χώρας.
Μονάχα ένα τέτοιο κίνημα είναι σε θέση σήμερα να διαμορφώσει του ιδεολογικούς ορούς μιας απάντησης από την πλευρά του λαού στην επίθεση της κυβέρνησης και να φέρει σε καλύτερη θέση και το εργατικό κίνημα που φαίνετε σήμερα να μην μπορεί να απαντήσει αποφασιστικά κάτω από το βάρος του πολιτικού κατακερματισμού της αριστεράς και της ηγεμονίας τη συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Επίσης ένα τέτοιο κίνημα είναι δυνατό να συμβάλει αποφασιστικά στην κατεύθυνση της διαγραφής και ενός μεγάλου μέρους του ιδιωτικού χρέους που είναι και αυτό απεχθές προκαλώντας μια νέα σεισάχθεια. Είναι προφανές πως μονάχα μια πολιτική κατεύθυνση που απαιτεί την άμεση διαγραφή του απεχθούς χρέους των μικρών επιχειρήσεων και των εργαζομένων που είναι αποτέλεσμα της ληστρικής και τοκογλυφικής πολιτικής των τραπεζών και της φορομπηχτικής πολιτικής του κράτους μπορεί να εξασφαλίσει την προστασία του λαϊκού εισοδήματος. Προφανώς ένα τέτοιο κίνημα δεν μπορεί παρά να απαιτεί την εθνικοποίηση των τραπεζών.
Το αίτημα αυτό είναι η πολιτική και λογική προϋπόθεση και το φυσικό αποτελέσματα της αναγκαστικής «Στάσης Πληρωμών» που εκτελούν ως λύση ανάγκης οι σημερινοί άνεργοι, υποαπασχολούμενοι και υπαμειβόμενοι συμπολίτες μας.
Ένα τέτοιο κίνημα με πανελλαδική διάσταση και δημοκρατικό πολιτικό και κινηματικό συντονισμό μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά όχι μονάχα στην αποδέσμευση της χώρας από το ΧΡΕΟΣ αλλά να διεκδικήσει μια άλλη προοπτική συνολικά για την χώρα σε πλήρη ρήξη με το ΔΝΤ και την ΕΕ που λειτουργούν ως διεθνής χωροφύλακες των ιμπεριαλιστικών και τοκογλυφικών συμφερόντων
Αυτή η προοπτική είναι η μονή αντικειμενικά διεθνιστική σε παγκόσμιο αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο γιατί συναντιέται με τις ζωτικές ανάγκες των λαών ολόκληρης της περιφέρειας (της ευρωπαϊκής και όχι μόνο)
Αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας, έξοδος από το ευρώ, νομισματική αυτοτέλεια και ισοτιμία στις διεθνής συναλλαγές, προστασία και ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού της χώρας είναι αναγκαίες συνθήκες για την εθνική και ταξική χειραφέτηση. Ταυτόχρονα η επίτευξη αυτών των συνθηκών είναι και ο αντικειμενικός τόπος όπου είναι δυνατό να ανοίξουν δρόμοι και για την διεύρυνση του αιτήματος και των αντικειμενικών προϋποθέσεων μιας νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής κοινωνίας.
Θεωρούμε πως μια τέτοια πρωτοβουλία είναι αναγκαία να οργανωθεί και στο τοπικό επίπεδο του Γαλατσίου. Προφανώς μια τέτοια προσπάθεια αφορά αλλά δεν περιορίζεται σε ένα και μόνο δημοτικό σχήμα για αυτό είναι αναγκαίο η συζήτηση να ανοίξει στο μέγιστο δυνατό εύρος των διανοούμενων εργαζόμενων και ριζοσπαστών ανθρώπων με σκοπό να ιδρυθεί μια τέτοια επιτροπή.
Προκειμένου να διερευνήσουμε τις δυνατότητες συγκρότησης μιας τέτοιας τοπικής κινηματικής επιτροπής καλούμε όλους τους συντρόφους και συναγωνιστές σε μια ανοιχτή και εγκάρδια προπαρασκευαστική συζήτηση, προκειμένου να καταθέσουμε απόψεις, να διερευνήσουμε τους όρους, να συγκεντρώσουμε τις προϋποθέσεις, ώστε να μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια επίσημη δημόσια ιδρυτική πρωτοβουλία στο ΓΑΛΑΤΣΙ.
Την πρόταση που καταθέτουμε με αυτό το κείμενο δεν την θεωρούμε ως προϋπόθεση για τη συγκρότηση μιας τοπικής επιτροπής και προφανώς θα θέλαμε να συζητήσουμε και να συνθέσουμε με όσο το δυνατό περισσότερους συντρόφους.
Θεωρούμε όμως πως μια συνολική πολιτική πρόταση μπορεί να ανοίξει την κουβέντα με τους καλύτερους δυνατούς όρους και να δημιουργήσει μια πιο στέρεα βάση για την προσπάθεια αυτή.
"Άλλος Δρόμος" στο Γαλάτσι 
Σχολιάστε