“Συνωστισμός ή ενότητα”. Τι καλά πού το διαπραγματευτήκαμε μαζί όσοι βρεθήκαμε σε μια ξεχωριστή βραδιά στο “Αμπάριζα” χθες βράδυ στην εκδήλωση “90 Χρόνια Μικρασιατική καταστροφή” με τον Βλάσση Αγτζίδη και τον Στέλιο Θεοδωρίδη και όσους βρεθήκαμε εκεί, τηn πρώτη μέρα του διημέρου.
Μετά το καλοκαίρι είχαμε ξαναχωθεί στην “ανιστόρητη” πραγματικότητα που ορίζουν οι οθόνες πού στάζουν διαστρέβλωση με τους τροϊκανούς και τους υποτακτικούς να αλωνίζουν παπαγαλίζοντας τον Φουκογιάμα για το τέλος της ιστορίας.
Πρόσφυγες όντας μέσα στο χώρο μας, αποκομμένοι από την ενότητά μας
Ήδη ήμασταν τρομοκρατημένοι από τα καινούρια “νέα”: Κι άλλα δις που πρέπει να βρεθούνε, νέες αναλγησίες πάνω στις ζωές κυνηγημένων ανθρώπων, αναποδογυρίσματα πάγκων ,η Ανθήλη με τα αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα των Ρομά και τον αναποδογυρισμένο Δήμαρχο να σέρνεται πίσω από τη χ.α., ο Παναγιώταρος ,οι εθελοδουλείες, η αναιμική αντίδραση από το facebook,η κουτσή επικοινωνία με τις οθόνες, οι λογαριασμοί, η ψευτοεπικοινωνία και δεν έχει τέλος ο κατακερματισμός και ο συνωστισμός που μας απειλεί πάλι.
Με ένα κάρο αβεβαιότητες ,έλα που χαρήκαμε μια θάλασσα από ανατροπές όμως σ αυτή τη ξεχωριστή βραδιά! “Βεβαιότητες ” που τάχα μας χάριζε η επιφανειακή ενασχόληση με την ιστορία μέσα από τα ψυχαναγκαστικά διαβάσματα στο σχολείο που πάντα ασθμαίνοντας έπιανε την σύγχρονη ιστορία με ένα ξεκομμένο ΠΑΝΤΑ τρόπο από τη ζωή μας.
Έτσι μπήκε μπουρλότο στην ιστορία των νικητών και ξεδιπλώθηκε ο πλούτος και η θάλασσα που έρχεται από την Ανατολή .Η πάντα ωραία ιστορία της αμφισβήτησης πήρε σάρκα και οστά μέσα από την συνείδηση της ιστορίας .
Οι ξεριζωμένοι άνθρωποι και “συνωστισμένοι” πάνω στα θεωρεία του Εθνικού Θεάτρου είχαν γερό μέταλλο .Ερχόντουσαν από τη θάλασσα ,και από πολύ παλιά ,με την ενότητά τους… και μπορούμε να πούμε ότι πήγαν και πολύ μακριά ,αφού η ευγένειά τους μοιράστηκε σε όλο τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο τα επόμενα χρόνια. Έστησαν νέες ενότητες της ζωής πρωταγωνίστησαν στις συλλογικότητες , και παρά τις δολοφονικές επιθέσεις των Καραμανλήδων στα σπίτια των προσφύγων πήγαν τα πράματα παραπέρα.
Η θάλασσα από ανατροπές και από αντιστοιχήσεις και ενότητες με τα σημερινά ήταν συναρπαστική και η ιστορία της αμφισβήτησης θα είναι πάντα μια ωραία πραγματικότητα.
Μα και η επόμενη ημέρα . Με την Μαρία από την Πρίγκηπο , την Ελλήνα από το Αϊβαλί , την πολίτικη λύρα, το κακούργο σαντούρι, το ούτι και τον νταϊρέ, το σιρόν, τα κεμπάπια και τις σαλάτες της ….
ζύγωσε η Ανατολή και άνοιξε σαν γκιούλ μπαχάρ για το χαλάλι μας και μας σεργιάνισε στις μουσικές ….στις μυρουδιές….στις μνήμες της….
Αναδημοσίευση από : «Παίρνω Αμπάριζα»
"Άλλος Δρόμος" στο Γαλάτσι 