Ώρα να γυρίσουμε σελίδα στο Δήμο!
Σε μια εποχή που η κοινωνία και η χώρα οδηγείται σε τοπία που θυμίζουν την Ελλάδα στις αρχές του 19 αιώνα, όπου οι επικοινωνίες θα είναι στα χέρια των Γερμανών, το νερό στα χέρια των Γάλλων, οι δρόμοι και τα λιμάνια στα χέρια των Κινέζων και η ενέργεια άγνωστο ακόμα που…
Σε μια εποχή που τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού μας επιφυλάσσουν μοίρα προτεκτοράτου και αποικίας χρέους για τον λαό και τον τόπο καταλύοντας κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας. Σε μια εποχή ανθρωπιστικής κρίσης όπου οι ελεύθερες οικονομικές ζώνες, οι μισθοί και συντάξεις πείνας προβάλλονται σαν ο μοναδικός τάχα δρόμος ανάκτησης της χαμένης ανταγωνιστικότητας.
Σε μια εποχή που το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται για να ξαναφέρει στο δημόσιο λόγο και συμπεριφορά την βαρβαρότητα και την ιστορική λήθη σε βάρος της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, της παιδείας, του πολιτισμού Σε μια εποχή πού η συνταγματική εκτροπή παγιώνεται με την Δημοκρατία δέσμια προσταγών και παραγγελμάτων.
Σε μια εποχή που η Τοπική Αυτοδιοίκηση κείτεται κλινικά νεκρή στα χέρια πρόθυμων διαχειριστών της απαξίωσης της, αυλοκολάκων της κοινωνικής καταστροφής που γενικεύεται…
Σε μια τέτοια πολύπλευρα ιστορική εποχή, εποχή ευθύνης, είναι σημαντικό, είναι αναγκαίο να διατυπώνονται τα σωστά ερωτήματα ακόμα και αν δεν υπάρχουν έτοιμες και επεξεργασμένες σε βάθος οι αναγκαίες λύσεις.
Για την πόλη μας, για τους ανθρώπους της, για το ζωντανό της στοιχείο η πρόκληση– ανάγκη είναι μια :
Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα.
Ο δήμος να περάσει στα χέρια των κατοίκων του, να αλλάξει προσανατολισμό. Η πόλη να σταθεί στα πόδια της.
Και το βασανιστικό ερώτημα είναι τούτο :
Ποιοι είναι οι όροι και οι προϋποθέσεις μιας τέτοιας μεγάλης αλλαγής;
Πριν επιχειρηθεί η όποια απάντηση χρειάζεται επίγνωση ότι:
Το τροϊκανό χαντάκι στο οποίο βρεθήκαμε ήρθε για να μείνει δεκαετίες.
Από το τροϊκανό χαντάκι δεν θα μας βγάλουν αυτοί που μας έριξαν σε αυτό. Ούτε το θέλουν ούτε μπορούν.
Ότι από την μοίρα προτεκτοράτου που εξυφαίνεται με τα μνημόνια μόνο αν αισθανθούμε προσβεβλημένοι σαν κοινωνική συλλογικότητα μπορούμε να βγούμε σαν λαός όρθιοι.
Και αυτή η αναγκαία έγερση σημαίνει πρώτα και κύρια βαθιές αλλαγές και για μας τους ίδιους. Να αφήσουμε στην άκρη συνήθειες και εγωισμούς χρόνων. Χωρίς ιδιοτέλειες να υπερβούμε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και τις αυτάρεσκες βεβαιότητες των «αληθειών» μας. Να ξεπεράσουμε την αίσθηση της μοναδικότητάς μας και των ιδεολογικών προλήψεων. Να αφήσουμε στη άκρη τετελεσμένα και προαπαιτούμενα.
Κανένας «ειδικός», κανένας μηχανισμός, καμιά διαχείριση δεν μπορεί να σταθεί αποτελεσματικά απέναντι στις ανθρωποκτόνες πολιτικές του σημερινού τέλματος.
Το εγχείρημα της έγερσης, όμως, για να είναι τέτοιο, δεν μπορεί παρά ολοκληρωτικά να αποχωρίζεται από κάθε τι που θυμίζει το παλιό, από κάθε τι που μας έφερε μέχρι τώρα εδώ και να εκφράσει με καθολικό τρόπο την ψυχή της πόλης αναδεικνύοντας μια χειροπιαστή νέα πολιτική- κοινωνική- πολιτισμική αντίληψη . Το εγχείρημα της έγερσης είναι κυρίως χειραφετητικό. Και σαν τέτοιο μπορεί να ακμάσει μόνο μέσα από την ενεργοποίηση και την συμμετοχή των απλών καθημερινών ανθρώπων.
Η αποτροπή της μοίρας δούλου, της μοίρας προτεκτοράτου είναι ταυτόσημη με την ανάπτυξη ενός πολιτικού ρεύματος, ενός πολιτικού κινήματος που θα προβάλει νέες ιδέες, νέες αξίες. Που θα οικοδομεί σχέσεις συναπόφασης και συνευθύνης ανάμεσα στους πολίτες και δημιουργικά θα αναδεικνύει νέες ταυτότητες.
Το εγχείρημα της έγερσης απαιτεί νέους προσανατολισμούς στις προτεραιότητες αλλά και τη δομή του Δήμου.
Απαιτεί βαθιές τομές και ρήξεις με τις μνημονιακές πολιτικές της τρoϊκανής επιβουλής. Απαιτεί πορεία έξω από τα ασφυκτικά όρια των αρχών, των μεθόδων, των θεσμικών πλαισίων και των καταναγκασμών που μας επιφυλάσσουν.
Απαιτεί δημοκρατική οργάνωση λειτουργίας της δημοτικής αρχής. Η λειτουργία του δήμου, αντίθετα (ενάντια) με όσα προβλέπει το σημερινό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των ΟΤΑ, οφείλει να στηρίζεται στο θεσμό των λαϊκών συνελεύσεων. Για θέματα που αφορούν το σύνολο του δήμου θα προβλέπεται, σαν κατάληξη μιας δημόσιας δημοκρατικής συζήτησης, η διενέργεια δημοψηφισμάτων. Οι αποφάσεις των διαμερισματικών συνελεύσεων, και των δημοψηφισμάτων θα είναι υποχρεωτικές για την διοίκηση του Δήμου. Οι κοινωνικοί φορείς και οργανώσεις, τα τοπικά κινήματα και οι μαζικές κινήσεις πολιτών θα αποτελούν ισότιμους συνομιλητές των δημοτικών θεσμών και θα καλούνται να παίξουν ρόλο στη διαμόρφωση των προτάσεων και των επιλογών του δήμου, στην διαμόρφωση και την εκτέλεση του δημοτικού προϋπολογισμού.
Απαιτεί διαφορετική ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Η δημοτική αρχή δεσμεύεται ότι κατά απόλυτη προτεραιότητα θα ιεραρχεί και θα καλύπτει ανάγκες και προβλήματα που σχετίζονται με την υγεία, την παιδεία, την διατροφή, τις κοινωνικές παροχές, τον πολιτισμό και τον μαζικό λαϊκό αθλητισμό. Μαζί με την ανάδειξη των αιτιών της μεγέθυνσης αυτών των προβλημάτων και την συμμετοχή του δήμου στους αγώνες για τα θέματα αυτά ιεραρχείται σαν άμεση ανάγκη η κατά προτεραιότητα διάθεση πόρων σε αυτούς τους τομείς όχι μόνο με την οργάνωση της παροχής των υπηρεσιών αυτών αλλά και με την εθελοντική δράση των οργανωμένων σε συλλογικότητες πολιτών.
Απαιτεί διαφορετική διαχείριση δημοτικών πόρων. Ξεκόβοντας οριστικά από τη λογική κατασπατάλησης των δημοτικών πόρων σε έργα βιτρίνας, σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις εθνικών ή διεθνών εργολάβων και αφήνοντας στο παρελθόν κάθε έννοια διαπλοκής και διαφθοράς που ανθεί και στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Προϋπόθεση όμως είναι η θεσμοθέτηση μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου όχι μόνο στο στάδιο του σχεδιασμού αλλά και κατά την εκτέλεση των δημοτικών έργων. Και έλεγχος σημαίνει πρόσβαση στα δεδομένα, γνώση και διαχειριστικός έλεγχος από την κοινωνία με απόλυτη διαφάνεια.
Πολλά μπορούν να βρεθούν αν ειλικρινά αναζητηθούν, έξω από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και τη λογική της διαχείρισης σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς, που χαρακτηρίζουν τη σημερινή λειτουργία των Δήμων.
Είναι όμως σήμερα αναγκαίο να ανοίξει ενός δημόσιος και ειλικρινής διάλογος.
Καλούμε όλες τις ζωντανές δυνάμεις της πόλης, φορείς, κινήματα, αντιμνημονιακά δημοτικά σχήματα, τους απλούς ανθρώπους, με αλληλοσεβασμό στην αυτονομία και την κατακτημένη δυναμική του καθενός, να μιλήσουμε, να σταθούμε όρθιοι και μαζί να συγκροτήσουμε το μεγάλο ρεύμα που «σαν τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής» θα γυρίσει τη λευκή σελίδα στην πόλη. Να αποδείξουμε ότι ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός για την πόλη μας. Ο δρόμος της αξιοπρέπειας, ο δρόμος μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης, μιας άλλης ποιότητας.
Για την Δημοτική Κίνηση Γαλατσίου « ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ»
Άρης Παπαδοκωστόπουλος